De Sprinkhaanzanger

Sprinkhaanzanger

De Sprinkhaanzanger is geen sprinkhaan, maar een zangvogel. Zijn zang lijkt op die van de Snor, ook een zangvogel.

De Snor komen we vrij regelmatig tegen in het natuurgebied de Groene Jonker. Al van verre klinkt zijn geluid, meestal vanuit de top van een rietstengel. Een hard monotoon geluid erg gelijkend op die van een ouderwetse snorrende naaimachine.
Vandaar dan ook zijn naam de Snor.

Sprinkhaanzanger

De Sprinkhaanzanger kwam ik voor het eerst tegen in de Biesbosch. De zang lijkt erg veel op die van de Snor, maar is net even anders en meer ratelend. Omdat ik toen de Sprinkhaanzanger nog niet kende dacht ik dat in iedere streek de Snor zijn eigen geluid produceerde. Gelukkig hebben we dan nog de controleurs van de site Waarneming, die mij wezen op de Sprinkhaanzanger. Ja, en als je eenmaal het verschil weet…

Als je de Sprinkhaanzanger ziet, is het een gewoon vogeltje, zelfs een beetje lijkend op een mus. Maar als het keeltje opengaat is het duidelijk dat het om de Sprinkhaanzanger gaat.

Vandaag hadden we weer het geluk, dat de Sprinkhaanzanger ons toe zong cq. ratelde vanuit de verte, vanuit een struik in de Bovenmeent in Hilversum.
Na enig geduld kwam het mannetje zelfs dichterbij, om zijn zang te laten horen.
Het antwoord van mijn kant, enkele klikken van de camera.

Dit keer dus een blogje over de Sprinkhaanzanger en de Snor, maar tussen het riet klinkt ook de zang van de Rietgors, Rietzanger, Kleine Karekiet, Grote Karekiet en de Blauwborst. Misschien een volgende blog.

DE SPRINKHAANZANGER, Grasshopper Warbler , Locustella naevia  

Was ik duidelijk ? De Sprikhaanzanger

 De sprinkhaanzanger dankt zijn naam aan de zang van het mannetje; een voortdurend rinkelend geluid dat sprekend lijkt op dat van een sprinkhaan. Dat is meteen het enige dat opvallend is aan deze riet- en ruigtebewoner. Sprinkhaanzangers zijn erg onopvallend gekleurd en bovendien behoorlijk schuw. Ze houden er niet van zich uit de dekking van de vegetatie te begeven. Sprinkhaanzangers zijn niet zo kieskeurig wanneer het hun leefgebied betreft; als het maar nat en ruig is. Verder is er vrijwel niets bekend van deze vogelsoort. Hierdoor is de biologie van de sprinkhaanzanger nog grotendeels in mysterieuze nevelen gehuld...

Herkenning

Op de bovendelen donker gevlekt maar de zang blijft veruit het meest opvallendst. Leeft zeer verborgen en is maar moeilijk te zien.
Grijsbruin kleed met op de bovendelen donkere vlekken. Verder hebben sprinkhaanzangers nog een variabele hoeveelheid donkere vlekjes op de keel en zijn de onderstaart, dekveren diffuus gestreept. Formaat/ lengte12,5 - 13,5 cm. Snavel is spits en de poten roze. (Bron : Vogelbescherming Nederland)

Snorrende snor of ratelende sprinkhaanzanger?

Ze zingen bijna hetzelfde en lijken ook een beetje op elkaar: de snor en de sprinkhaanzanger. Dit grijsbruine duo is  weer in Nederland te horen. In uitgestrekte, overjarige rietvelden komt de schaarse snor voor, terwijl de sprinkhaanzanger minder hoge eisen stelt. Voor iedere vogelaar is het altijd weer even oefenen om ze uit elkaar te houden. Tijd om de verschillen op een rij te zetten.

Snor

De eerste snorren arriveren eind maart al in ons land. Overjarige rietvelden zijn de favoriete plek van deze soort. Ze zijn daarbij een stuk kieskeuriger dan de sprinkhaanzanger. Liefst zoeken ze grote stukken waterriet van zeker acht tot tien jaar oud met veel oud plantenmateriaal op de bodem. In bijvoorbeeld de Biesbosch, de Wieden en langs de Randmeren loop je de kans om een monotoon, laag gesnor te horen. Snorren zingen lager dan sprinkhaanzangers en de opeenvolging van de noten is nog sneller. Als je de zang hoort, is het zinvol om de rietstengels even af te zoeken. Zie je een egaalbruine vogel met een afgeronde staart, dan heb je beet.

Snor

In de tweede helft van april komen sprinkhaanzangers aan. Omdat de sprinkhaanzanger minder hoge eisen stelt aan het broedgebied, is de soort een stuk algemener in Nederland. Open landschap met een dichte kruidenvegetatie en her en der een struikje is voldoende. Langs rivieroevers en in de duinen kunnen de aantallen aardig oplopen. De sprinkhaanzanger zingt een stukje hoger dan de snor en heeft een duidelijkere ratel: de noten volgen elkaar minder snel op. Daardoor klinkt de zang wat metaalachtig, ‘als een op hol geslagen wekker’, zo omschrijft collega Harvey van Diek het.

Sprinkhaanzangers blijven meestal in de vegetatie verscholen en laten zich maar lastig zien. Let op een bruingrijze zangvogel met zwarte streepjes op de rug en onderstaart. Heel af en toe klimt er zo eentje omhoog in een lage stengel in het ochtendgloren.

De verschillen kun je natuurlijk netjes opschrijven, maar het komt vooral op luisteren aan. Het liefst in het veld, waar de subtiele verschillen het best te oefenen zijn. Maar het kan ook thuis, met behulp van goede geluidsopnamen. (Bron: Natuurbericht.nl- Bericht uitgegeven door Sovon Vogelonderzoek Nederland op vrijdag 2 mei 2014)