zondag 31 juli 2011

Nummer drie

Julia
Wat moet je op een zondag als er twee kleinkinderen op vakantie zijn ? Nu gewoon, dan komt nummer drie gewoon langs. (grapje)

Maar goed, vandaag kwamen Annemarie en Edwin met Julia op de koffie. Na een uurtje spelen, de visjes voeren en even mee om de kat en de cavia’s te verzorgen ging Julia een uurtje slapen.
Het plan was om in Rhynauwen pannenkoeken te gaan eten met vooraf een flinke wandeling. De wandeling hebben we gemaakt en Julia genoot er van om door het bos te rennen, met een stokje in het zand te krassen, verstoppertje te spelen met opa en naar de koetjes te kijken. De wandelwagen had wel thuis kunnen blijven.
De pannenkoeken hebben we maar daar gelaten. Het was zo ontzettend druk met wandelaars en fietsers dat de wachttijd te lang opliep.
Thuis de frituur maar aangezet en zoals gewoonlijk op de zondag patatjes gegeten.
Weer veel foto’s gemaakt van nummer drie en er ook maar één gemaakt van nummer vier, maar die laat voorlopig nog een tijdje op zich wachten. Begin januari 2012 staat in de planning.

zaterdag 30 juli 2011

De Putter

Putter
Vandaag een rustige dag, zo als gebruikelijk op de zaterdag, krantje lezen en dan samen wat boodschapjes doen, met als extra de kat en de cavia’s voeren.
Vanmiddag toch nog maar even naar de Groene Jonker. Maria van Antwerpen had de jonge Steltkluut en de Gele Kwikstaart en de Waterral nog niet (goed) op de foto kunnen zetten, dus maar als gids mee geweest. Overigens geen straf, ik geniet van de natuur in de Groene Jonker.
Het lukte om mooie foto’s te maken van de Kluut en de Kwik. De Waterral rende over het slik, ik was nog net op tijd, maar Maria miste het beestje.

Maar goed dit keer een andere vogel. De Putter. Een prachtig vogeltje, die meestal in groepjes al kwetterend rond vliegt. Vandaag een beetje geluk, een Putter haar meer interesse voor zijn eten dan voor mij, zodat ik hem of haar aardig op de foto kon zetten.
Putter
De Putter
De putter of distelvink (Carduelis carduelis) is een zangvogel van de familie der Vinkachtigen. Ze worden ongeveer 12 centimeter groot.
Het puttertje is vereeuwigd op een beroemd schilderij van Carel Fabritius en in het fluitconcert Opus 10 nr. 3 in D van Vivaldi.
De putter voedt zich met bessen, knoppen en zaden. Vaak zie je putters op distels zitten. De zaden van deze plant vormen een groot deel van zijn voedsel. Daarom wordt de putter vaak ook distelvink genoemd. In de winter vecht de putter bij voederhuisjes vaak met andere vogels. Alleen de jongen krijgen tijdens hun groei ook veel insecten. Deze bevatten de voor de groei zo belangrijke eiwitten.
Op het eerste gezicht zijn de man en pop qua uiterlijk identiek. Toch zijn er enkele kenmerken waaraan het geslacht te bepalen valt. Het masker van de pop stopt voor het oog, waar deze bij de man doorloopt tot halverwege of voorbij het oog. Daarnaast zijn de snor en de schouders van de man diepzwart, in tegenstelling tot de pop waar de kleur meer naar het bruin-grijs neigt. Vooral in het broedseizoen zijn het rode masker en de gele strepen in de vleugels van de man feller van kleur dan bij de pop. Desondanks kan het in sommige gevallen moeilijk blijven om het geslacht te bepalen. Een ander kenmerk is de zang. Bij putters is het mogelijk dat de pop af en toe ook zingt, echter is de zang minder mooi dan die van de man. De man laat wel regelmatig zijn zang horen.
Rennende Waterral

vrijdag 29 juli 2011

De Kleine Zilverreiger

De Kleine Zilverreiger en de Blauwe Reiger
Vandaag druk geweest in en rond het huis, opruimen, stofzuigen, boodschapje doen en het oud papier naar Vleuten brengen voor de muziek.
Kleine Zilverreiger
Op de terugweg toch even een blik werpen bij de Haarrijnseplas. Ik was er al een tijdje niet meer geweest en verwachtte ook niet veel, tot mijn oog viel op een spierwitte vogel, kleiner dan de Blauwe Reiger. Dit moest wel de Kleine Zilverreiger zijn. Heel voorzichtig kon ik toch nog een paar foto’s maken. Tijdens het wegvliegen waren zijn gele tenen duidelijk zichtbaar, dus de waarneming klopte.
Bij en om de Haarrijnseplas zijn inmiddels zo’n 136 verschillende soorten vogels gezien. Vandaag liet voor het eerst de Kleine Zilverreiger zich zien.
De kleine zilverreiger (Egretta garzetta) is een witte vogel uit de familie der reigers. Het is een broedvogel in zeer klein, maar snel toenemend aantal.
Grote Zilverreiger
Ze hebben zwarte poten met gele tenen en een lange witte kuif (in de zomer). De kleine zilverreiger is 60 cm lang en heeft een spanwijdte van 1 meter. Hij lijkt erg op de grote zilverreiger, maar die is 30 cm groter (90 cm, spanwijdte 1,5 meter, zo groot als een blauwe reiger), heeft zwarte tenen en in de zomer is de snavel van de grote zilverreiger geel.
Volgens bronnen uit de 14de eeuw zou de kleine zilverreiger toen in Nederland voorkomen. In de 20ste eeuw was het tot 1980 een uiterst zeldzame vogel. Het eerste broedgeval was in 1979 in de Oostvaardersplassen. Een tweede broedpoging was in 1994 op Voorne. Daarna nam het aantal broedvogels snel toe. Volgens SOVON waren er in 2007 ca. 130 broedvogels op 14 verschillende locaties. Verder is de zilverreiger een doortrekker in zeer klein aantal en in nog kleiner aantal overwinteraar, vooral in Zeeland en de rest van het Deltagebied. (bron: Wikipedia)
De Reigers op een rijtje.

Kleine Zilverreiger
Grote Zilverreiger


Blauwe Reiger
Kwak

Purperreiger
Roerdomp
 
Koereiger (Australie)
 
Witwangreiger (Australie)

donderdag 28 juli 2011

Boefje

Boefje
De familie is op vakantie, dus opa mag voor de achtergebleven huisdieren zorgen. Gelukkig zijn de honden mee op vakantie en blijft alleen de kat ‘Boefje’ , de cavia’s en de vissen over om te voeren. Dus dit keer een makkie, geen honden over de vloer.
De kat kent inmiddels zelfs mijn auto. Als ik aan kom rijden staat het beestje al bij de voordeur op me te wachten.

woensdag 27 juli 2011

Afscheid

Afscheid nemen doet pijn, zeker als het gaat om iemand die je dierbaar was.
Sjoerd Wiersma leerden wij kennen in de jaren ’60 op de ULO aan de Rubenslaan te Utrecht. Een bevlogen leraar, goed in zijn vak en oog voor de leerlingen. Vooral Riet heeft in die periode erg veel steun van hem gehad.
Sjoerd was ook regelmatig aanwezig op de reünies van de school en standaard had hij dan zijn agenda’s met de cijferlijsten van de leerlingen bij zich. Voor mij hoefde dat niet, omdat hij onder meer Duitse les gaf en de talen niet mijn sterkste vakken waren.
Vanaf die schoolbanken hebben wij contact gehouden met Sjoerd en zijn vrouw Ilse. Beiden hadden altijd echte warme belangstelling voor je.
Vandaag was het afscheid met een dienst in de Torenpleinkerk te Vleuten. De kerk was tot de laatste plaats gevuld.
Sjoerd had aangegeven dat de dienst niet in het teken van hem moest staan, maar in het teken van psalm 121. Mijn hulp is van mijn HERE, die dit alles heeft geschapen. Mijn herder zal niet slapen. En Johannes 11. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft.
Sjoerd Wiersma is 80 jaar oud geworden.

dinsdag 26 juli 2011

Steltkluut

Steltkluut
Juveniel

Papa heeft vakantie, dus opa een vrije dag. Vanmorgen vroeg naar de Groene Jonker. Zwaar bewolkt en dreigende regen, regenjas en paraplu mee. Maar even de paraplu nodig gehad voor een flink buitje, maar verder was het droog.

Waarschijnlijk door de weersomstandigheden, alleen in dit mooie natuurgebied. Veel foto’s gemaakt, de Rietzanger, Rietgors, Kleine Karekiet, Waterral en van de Steltkluut. Ik wist dat deze vogel er nog zat.

Marianne Wustenhoff, schreef op haar website dat de Stelkluten ook een jong hadden. En inderdaad het gezinnetje Sletkluten gevonden. De ouders probeerden door over te vliegen de aandacht af te leiden.

Kortom het was een geslaagde ochtend in de Groene Jonker.

De steltkluut is een gracieuze vogel met een ruim verspreidingsgebied. In Nederland is de steltkluut een bijzondere broedvogel. Steltkluten zijn sociale vogels die in goede leefgebieden het liefst in kleine groepen optrekken. Steltkluten zijn bijna kosmopolieten, op elk continent behalve Antarctica komen ondersoorten van de steltkluut voor.
Steltkluut
Ze leven bij beken en meren, plassen met ondiepe wateren (tot 20 cm.) zonder getij. Ondiepe zoet- brak- en zoutwatermoerassen, inundatiegebieden, rijstvelden, viskwekerijen en zoutextractiebekkens zijn typische broedplaatsen. In Nederland zijn vooral ondiepe zoetwatermoerassen van belang als broedgebied - de overige habitats zijn in den lande niet of nauwelijks aanwezig. Eten kleine ongewervelde waterdieren.
Opvallende kenmerken: lengte 33 - 36 cm, snavel zeer dun, zwart, ongeveer twee maal langer dan de kop, poten zeer lang, oranjerood van kleur.
Trekroute: In Nederland zijn waarnemingen gedaan van steltkluten welke aan de West-Franse kust geringd waren. De overwinteringsgebieden van noordelijk broedende steltkluten liggen in Noord-Afrika en Irak. Regelmatig worden ook in Zuid-Europa overwinteraars aangetroffen. De steltkluut staat op de rode lijst. (bron vogelbescherming.nl)
Steltkluut
De familie Steltkluut

maandag 25 juli 2011

Maandag

Scholekster
Mijn vrijwilligers dag op bureau Paardenveld.
Na een verregende zondag een verademing dat vanmorgen de zon scheen en ik op de fiets naar Utrecht kon, genietend van het mooie weer en de natuur om met heen.
De konijntjes en de familie scholekster langs de kant van de weg.



Vroeger kwam de scholekster alleen maar voor aan de kust bij het wad waar hij met zijn lange snavel opzoek ging naar mossels en kokkels en die met de snavel open te breken.
Tegenwoordig broedt de scholekster zelfs op de platte kiezeldaken. Vorig jaar zat er een nest op het nieuwe politiebureau in Leidsche Rijn.

De paddenstoelen schieten uit de grond.
Geen wonder met al die regen, lijkt af en toe echt wel herfst. Maar ook paddenstoelen hebben hun schoonheid.
Lekker gewerkt, foto’s binnen gehaald en van de nodige informatie voorzien en de korpsbladen gearchiveerd voor onze Kim.

Op weg naar huis regende het weer een beetje.

zondag 24 juli 2011

Kleinkinderen en regen

boter, kaas en eieren
Triest weer vandaag. De hele dag regen. Geen verrassing, het was voorspeld. Maar ja wat te doen met de kleinkinderen, die zoals gebruikelijk op de zondagmiddag langs komen.
Geen schommel en glijbaan of op een andere manier lekker uitwaaien. Dit keer binnenspelen. Nu hebben we als opa en oma natuurlijk onze eigen speelhoek, waar het speelgoed van onze eigen kinderen het ook nog steeds goed doet voor de kleinkinderen. Verder is de DS natuurlijk een uitkomst en de computer voor andere spelletjes.
Maar ja, papa had deze keer iets anders bedacht en haalde het stoepkrijt uit de schuur en gebruikte de tegels op de vloer voor een spelletje boter, kaas en eieren, ofwel drie op een rij.
Dit vonden de kinderen vanzelfsprekend prachtig en begonnen driftig de vloer onder te krijten. Papa mocht het na afloop zelf schoonmaken.

zaterdag 23 juli 2011

Grauwe Klauwier

Aan de andere kant van het riet zit de Grauwe Klauwier
Al enkele weken zit de Grauwe Klauwier in een natuurpark bij Houten. Ondanks dat op waarneming.nl de details van de locatie als verborgen staan, herkende ik van de foto toch de plaats. Al twee keer eerder op pad geweest, maar de vogel niet gevonden. Vandaag, het was nog steeds droog, even er tussenuit om nog eens op zoek te gaan naar de Grauwe Klauwier en dit keer de vogel wel gezien.
Grauwe Klauwier
Overigens wel van een afstand, een sloot met hoog riet stond tussen de vogel en ons ( ja Maria van Antwerpen was ook weer mee vogelen). Soms even wachten tot het riet, heen en weer slingerend door de felle wind, in de juiste positie was om een foto te kunnen maken. Gezien de afstand en de omstandigheden geen topfoto’s, maar hij is gezien en digitaal vastgelegd.

Grauwe Klauwier

De grauwe klauwier is een broedvogel van ruige, halfopen gebieden met opslag van struweel of jong geboomte. De aanwezigheid van flink wat grote insecten als kevers, bijen en hommels is erg belangrijk, zij vormen de hoofdmoot van het menu. Verder worden hagedissen, kleine zoogdieren en jonge vogels gegeten. De naam 'klauwier' slaat op de gewoonte van de vogels om een voorraadje prooidieren op te hangen aan de doornen van bramen of andere stekelige struiken. Grauwe klauwieren zijn trekvogels en overwinteren in zuidelijk Afrika. Grauwe klauwieren zijn erg zeldzaam geworden en worden alleen nog gevonden in kleinschalige, zeer gevarieerde landschappen, zoals hoogvenen en enkele kleinschalige, oude akker- en weidelandschappen. Trekt in zuidoostelijke richting naar zuidelijk Afrika  (bron vogelbescherming.nl)
De grauwe klauwier is in Nederland een schaarse broedvogel. Het aantal broedparen is sinds de jaren zeventig van de 20e eeuw achteruitgegaan. Tussen 1973 en 1977 werd het aantal paren in Nederland nog geschat op 200 tot 250, tussen 1998 en 2000 was het aantal gezakt tot 160 à 200. Sinds 2002 neemt het aantal broedparen toe in Nederland. In Nederland komt de grauwe klauwier bijna uitsluitend voor als broedvogel op de zandgronden en daarin neemt Drenthe een belangrijke plaats in. De grootste populatie van de grauwe klauwier is te vinden in het Bargerveen. Vroeger broedde de grauwe klauwier ook in de Nederlandse duinen. In de jaren negentig heeft de grauwe klauwier echter dit gebied volledig verlaten. Wel zijn er in 2005 sinds jaren weer enkele broedgevallen gesignaleerd (Castricum, Vlieland). De grauwe klauwieren die in West-Europa broeden, overwinteren in het zuiden van Afrika. Ze verschijnen in april in hun broedgebied.
Deze zangvogel heeft een haaksnavel en poten met scherpe nagels, evenals de andere klauwieren. Hij vangt vooral grote insecten en, veel minder dan de grotere klauwieren, hagedissen, veldmuizen en kleine vogels. Hij heeft ook de gewoonte gevangen prooien als voedselvoorraad op te prikken aan doornen of prikkeldraad.
De soort staat als bedreigd op de Nederlandse rode lijst en als ernstig bedreigd op de Vlaamse rode lijst. De grauwe klauwier broedt alleen in gevarieerde landschappen, zoals hoogvenen en enkele kleinschalige, oude akker- en weidelandschappen. Dit zijn landschappen die nauwelijks meer in de Lage Landen zijn te vinden. Op wereldschaal is de vogel geen bedreigde soort, daarom staat de grauwe klauwier op de rode lijst van de IUCN als veilig. (bron: Wikipedia)

vrijdag 22 juli 2011

170.001 reizigers

Schiphol
Vandaag was het voor Jenny de laatste dag bij ons in Nederland. Het was een leuke week, met tegen de verwachting in, mooi zonnig weer. We hebben aardig rondgetoerd en gewandeld rond Utrecht: Maarssen, de Vecht, Breukelen, Bunnik, Bilthoven, Kockengen. Dingen die voor ons normaal zijn, zijn voor de ‘buitenlander’ bijzonder, zoals de groene weilanden, de vele sloten, de prachtige bomen en de karakteristieke boerderijen en grote landhuizen.
Verwenen in de massa
Maar goed vandaag was het pakken geblazen, alles weer in de koffer en binnen het vastgestelde gewicht blijven en het lukte heel aardig. Op tijd naar Schiphol omdat er vandaag de grote uittocht was. Nog 170.000 reizigers gingen met het vliegtuig op weg. Van uitzwaaien kwam niet erg veel terecht, binnen de kortste keren was ze in de menigte verdwenen.

Nog een aardige toevalligheid. Haar dochter had voor haar verjaardag (vorige week) via Express Courier een kaart verstuurd. Kosten 50 dollar, maar ja dan verwacht je dat deze zeker wel binnen enkele dagen bezorgd zal worden. Niet dus, vlak voor het vertrek, vandaag dus, bezorgde TNT Expres post de kaart, nadat deze ACHT dagen onderweg geweest is. Via de normale post wordt een kaart uit Australië na ongeveer vijf dagen bezorgd, kosten 1 dollar en 80 dollarcent.

donderdag 21 juli 2011

Poppen

Jenny en Riet met een Lara pop
Met Jenny uit Australië op jacht geweest naar twee poppen voor haar tweeling kleinkinderen. Het liefst harde poppen met lang haar, die ook mee kunnen in bad.
De hele week op pad geweest. Zo’n beetje alle speelgoedzaken bezocht, Bart Smit, Toys XXL, en andere zaken in Maarssen en omgeving. Internet afgezocht en jawel, mogelijk bij een botenbedrijf aan de Scheendijk in Breukelen deed men via internet ook iets aan poppen via internet. Een leuk tijdverdrijf, vertelde ze ons, in de wintertijd als de boten op het droge liggen. Maar goed de zaken liepen goed en zelfs in de zomertijd werden er poppen verkocht. Maar de topdrukte lag toch wel rond de kerstdagen.
We mochten rondsnuffelen in het magazijn en vonden twee poppen die redelijk aan de eisen voldeden. Nog even de vraag of het Lara of Emma zou worden. Het werd tweemaal Lara. Thuis de poppen uit de verpakking gehaald. Het moet wel mee in de koffer naar Down Under.
Wat zullen de meisjes blij zijn met zo’n mooie pop. Zal nog wel even duren voordat oma de tweeling ziet. Oma woont in Perth en de meisjes in Geelong, een paar duizend kilometer verderop dus.

woensdag 20 juli 2011

Vogels voeren

Huismussen
Het is dagelijks een feestje in de tuin. Een sneetje brood in stukjes op het terras en binnen de kortste keer is het een spektakel en gevecht van jewelste.
Gaai
De Huismussen vallen bijna letterlijke uit de struiken op het brood. Soms zo’n twintig mussen tegelijk en vervolgens volgt een vrolijk gekwetter en de jonkies krijgen ter plaatse de broodkorrels in de bek gestopt. De Turkse Tortels mogen van de mussen ook een stukje mee-eten, die worden getolereerd.
Even plotseling als ze gekomen zijn verdwijnen de mussen als de grote jongens zich komen melden. De Eksters en de Gaaien.
Ekster

De Eksters zijn de baas en stappen als directeuren rond en nemen ook geen genoegen met een stukje brood, nee de bek wordt zoveel mogelijk volgepropt om vervolgens, verderop op het dak rustig de buit te verdelen en op te eten. Onderling heerst er bij de Eksters ook een pikorde. Niet iedereen wordt zomaar toegelaten om mee te happen.
Of zou het gewoon egoïsme zijn, ik alles en jij niets.
Turkse Tortel
De Gaai is voorzichtiger. Kijkt eerst van een afstand de kat uit de boom. Als hij denkt dat het veilig is komt de Gaai naar beneden om snel een broodje te pikken en vervolgens weer snel te verdwijnen op weg naar zijn jong, die in de boom al zit te wachten.
De Gaai is wel, ondanks dat het net als de Ekster een rover is,  een hele mooie vogel om te zien.

maandag 18 juli 2011

Vissen

Strijkviertelplas
Een plas tussen Utrecht en het industrieterrein De Meern. Soms is het daar aardig vogelen, maar afgelopen week was het er vrij rustig. Een aantal Kuifeenden, Meeuwen en Futen in de plas.
Verder waren er vissers. En dat vond ik toch wel bijzonder. In het verleden heb ik ook wel eens een hengeltje uitgegooid, maar ik was verrast over de nieuwe vorm van vissen. Twee vissers zittend in een luie stoel. De hengels in het water en rustig kijkend. Naast de vissers een op afstand bestuurbaar bootje. Waarvoor hebben ze die nu nodig?
Even later werd me dat duidelijk. Het bootje werd te water gelaten. Het aas en de haak gingen in het bakje en het bootje werd naar het midden van de pals gedirigeerd. Bakje kiepte om en het aas met de haak lag zo in het midden van de plas. Op deze manier kan ook het lokaas gedumpt worden op de juiste plaats. Een moderne manier van vissen.

zondag 17 juli 2011

Vreemde eend

De Vecht - Breukelen

Het was zaterdag aan het eind van de middag nog mooi weer om een wandelingetje te maken, samen met onze nicht uit Australië. Omgeving Kockengen is een fraai gebied om van de laatste zonnestralen te genieten. Op weg naar huis nog een echt stuk Holland laten zien, de groene weilanden en de mooie dorpjes langs de Vecht.
In de Vecht bij Breukelen dreef een voor mij onbekend eendje. Dus stoppen en vastleggen. Nu was het eigenlijk al te donker voor een mooie foto. Maar goed hij staat er op. Bleek een Bahamapijlstaart te zijn. Met recht een vreemde eend in de bijt.

Vandaag nog even terug geweest om te kijken of er een betere foto te schieten was. Helaas, eendje niet gezien, maar eigenlijk ook niet zo vreemd. De Vecht werd te druk bevaren.